بررسی تأثیر تنش شوری بر برخی از شاخص‌های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی گل محمدی ژنوتیپ ‏کاشان ‏

این پژوهش به‌منظور بررسی تأثیر تنش شوری ناشی از کلرید سدیم (0، 4، 8 و 12 دسی‌زیمنس بر متر) بر برخی صفات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گل محمدی در کشت گلدانی در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با چهار تکرار، سه گلدان به‌عنوان یک واحد آزمایشی (در مجموع 48 گلدان) در فضای آزاد به‌مدت دو سال طی سال­های 1394-1396انجام شد و نتایج پایان سال دوم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که تنش شوری موجب کاهش وزن تر و خشک برگ و شاخساره، همچنین محتوای نسبی آب برگ و شاخه شد. مقایسه میانگین­ها نشان داد که محتوای کلروفیل­ها و کاروتنوئیدها با افزایش سطح شوری رابطه عکس داشت، به‌طوری‌که کمترین مقدار کلروفیل­ها و کاروتنوئیدها در تیمار 12 دسی‌زیمنس بر متر مشاهده شد. فعالیت آنزیم‌های آنتی اکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT) و گایاکول پراکسیداز (GPX) و محتوای فنل کل برگ‌ها با افزایش تنش شوری افزایش یافت. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش تنش شوری میزان پروتئین‌های محلول کاهش یافت و کمترین مقدار در تیمار شوری 12 دسی‌زیمنس بر متر مشاهده شد. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده تنش شوری با تأثیر بر ویژگی‌های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی گل‌محمدی، موجب کاهش رشد گیاهان شده و به نظر می­رسد این گیاه قادر است سطح شوری هشت دسی‌زیمنس بر متر را تحمل کند.